Dag 114, 28 okt, Finesterre, 38km (2645km)

Toen ik vanmorgen vertrok was het droog maar door de regen van de afgelopen dagen waren de paden behoorlijk nat. Zo nat zelfs dat na zo'n 500m m'n schoenen doorweekt waren. 

De bruggetjes overstroomde omdat ze het water niet kwijt konden. Het is wel een mooie route die bijna helemaal onverhard is. Er zitten een paar stevige beklimmingetjes in maar dat houd het leuk. 

Na een tijdje moet ik kiezen, naar Finesterre of naar Muxia. We hebben afgesproken om naar Finesterre te lopen en ik denk dat dat ook m'n eindbestemming gaat worden. 

De weg is lekker rustig en als ik er een paar heb ingehaald ben ik zelfs helemaal alleen! Heerlijk om weer eens echt alleen op een pad te lopen. 

Na een tijdje kom ik bij een kerkje waar ik een pauze houd en nog wat in m'n wandelstok schrijf. Hierna nog een klein stukje en ik kan de zee zien...

Als ik die dan eindelijk zie ga ik even op een muurtje zitten en blijf daar een half uurtje van het uitzicht genieten. 

Hier maak ik een klassieke fout!!! Ik denk dat ik er bijna ben....maar ik moet nog 18km lopen, waarvan er nog een paar ontzettend stijl naar beneden gaan over erg lastige paden met grote losse stenen. 

Beneden staat de weg slecht aangegeven maar ik loop gewoon naar de zee en volg de kust totdat ik weer wat pijlen zie. Even nog een bocadillo en dan weer verder. Er komt nog een behoorlijk pittige beklimming die ik eigenlijk nie had verwacht door een paar dorpjes...weer niet goed op de kaart gekeken he ;) ......

Daar helemaal links achterin..daar moet ik zijn... Dan nog een stukje langs het strand en ik ben bijna bij de "albergue de pellerin" 

He laatste stukje loop ik met een Duitser die ik al eerder heb gezien. We zetten onze rugzak binnen, maken ons bed op en dan is het tijd voor het ALLERLAATSTE stukje. Nog 3km naar "cape Fisterre" het einde van de wereld en km paal 0,00.

Deze staat nog onderweg. 

Nog een klein stukje tot na de vuurtoren en dan een mooi plekje zoeken voor de zonsondergang. Ik heb ontzettend geluk met het weer want de afgelopen dagen is het heel slecht geweest. Ik heb alleen m'n trui vergeten dus het is behoorlijk koud. 

Nou, daar zit ie..verder kan niet...

Na zo'n 45min kwam ook Jay aangelopen. Ze was meteen doorgelopen en had de rugzak nog om. Net op tijd voor de zonsondergang. 

Nog een paar sfeerfoto's en m'n wandeling zit erop........................…................ Ik ga naar huis.........

Ik wil bij deze ook graag iedereen bedanken die het mogelijk heeft gemaakt dat ik deze tocht heb kunnen maken. Natuurlijk het thuisfront, maar ook de mensen onderweg, die me onderdak of een slaapplek hebben gegeven, eten, drinken en een douche, soms voor nop. De mensen die er waren als het echt even tegen zat en ik bv medische hulp nodig had. Ook degene die er waren voor een steuntje in de rug, soms wildvreemde, die er op moeilijke momenten ineens waren. Natuurlijk niet te vergeten m'n maatjes die ik onderweg heb leren kennen. Maar ook iedereen die een berichtje op m'n blog heeft gezet, het was geweldig om al die reacties en tips te lezen. 

Het is een onvergetelijke tocht geworden waar ik nog heel lang met groot plezier aan zal terugdenken. 

Hartelijk bedankt........!!!