Dag 73, 17 sept, Sauveterre-de-Bearn, 31km (1635km)

Vandaag heb ik weer heerlijk gelopen. Ik zit lekker in m'n vel en ik loop alweer 2 dagen zonder tape om m'n enkel. 

Vanmorgen hebben we lekker rustig ontbeten en zijn rond een uur of half 8 vertrokken. Het was bewolkt en het dreigde te gaan regenen. 

 

Na een klein stukje door de stad kwamen we bij een mooie brug waarover we de stad verlieten. 

We hebben bijna de hele dag met z'n 3en gelopen. De route was de hele dag mooi met geweldige uitzichten. Onderweg kwamen we ook een paardje tegen in een wei die zo (leek het) een rasta look had. Het waren van die kleef dingen die uit een of andere plant komen. 

 Bij de eerste pauze kwamen we bij een kerkje waar we even binnen hebben gezeten. Toen besloot Andrea om het lied dat ze op de begrafenis van haar neef Daan heeft gezongen ook voor ons te zingen. Heel bijzonder en erg mooi gedaan. Het heet "pie jesu, van Durufle"

Daarna ging het natuurlijk weer gewoon verder want we moeten nog een stukje. 

Bij onze 2e pauze kwamen we weer bij een kerkje uit. Een leuk kerkje op een berg met een mooi uitzicht. Wat we toen nog niet  wisten is dat we een stukje ervoor een route aanwijzing hadden gemist. We hebben in het portaal van de kerk wat gegeten en even geschuild voor de regen. 

 

Even later op de volgende kruising kwamen we er dus achter dat we eigenlijk niet meer wisten waar we zaten. En dat we dat ook op de kaart niet terug konden vinden. Dus er zat maar 1 ding op! Op de kompas verder tot we een herkenbaar iets tegenkomen. 8km hebben we gelopen door weilanden en over boeren paadjes en kleine landweggetjes. 

Uiteindelijk kwamen we ineens een betonnen pelgrim tegen. Een teken dat we weer op de route zaten en....bij een kerkje dus water en een bankje. 

Na deze pauze zijn we gesplitst.  Bert ging via de D23 en Andrea en ik hebben de GR654 gevolgd. Het was een mooi stuk maar wel glad op sommige stukken door de regen en behoorlijk op en neer. 

Toen we weer op de weg uitkwamen hebben we eerst even gepauzeerd en toen begon het te druppelen. Dus de regenjas weer aan en daarna begon het vrijwel meteen te plenzen. Alles wat waterdicht is dus maar aangetrokken en lopen maar. Gelukkig was het nog maar een kilometer of 5 en ik was ook blij dat het dorpje in zicht kwam. 

Het was intussen al 18:00 en ik was toe aan een warme douche. De deur van de gite stond open toen we daar aankwamen en we werden hartelijk ontvangen. We kregen een bed en avondeten en ontbijt en zoveel wijn als we op konden. Dit alles voor de prijs van......wat we wilden geven. Ongelofelijk hoe je dan ineens weer op zo'n gastvrije plek terecht komt.