Na een lange nacht, ik lag om 20:00 al op bed, ben ik vanmorgen fit vertrokken. Eerst langs de bakker en dan op pad.
Even later nog even achterom kijken...
En dan maar weer vooruit want ik heb een lange dag voor de boeg. Het begin was mooi met onverharde paden. Helaas zou dat niet zo blijven.
Het grootste gedeelte ging over een asfaltweg en ook deze keer vonden m'n voetzolen dat niet zo fijn. Dan maar een keer meer pauzeren en proberen om een schaduwrijk plekje te vinden.
Hier ben ik even in slaap gevallen en heb ik net wat langer gelegen dan eigenlijk de bedoeling was. Ik probeer 's morgens voordat het heet wordt lekker op te schieten dan kan ik op het heetste van de dag ergens in de schaduw een middagdutje doen.
Het was warm vandaag. En rond de middag liep ik de wijngaarden weer in, dat betekent weinig schaduw. Tot 2x toe heb ik m'n waterflessen gevuld (das 6 liter). Het uitzicht was dan weer wel mooi.
Onderweg kwam ik een paar Belgische wandelaars tegen die nog nooit van Santiago de Compostella, laat staan van een pelgrimstocht hadden gehoord. Toen ik dus vertelde dat ik was komen lopen vanuit Nederland en dat ik 7juli was vertrokken keken ze me aan alsof ze water zagen branden. Ook zo'n reactie vind ik dan wel weer lachen!
Ik liep weer verder voor de laatste 8km. Gelukkig weer zand onder m'n voeten. Het ging goed.....tot ik bijna bij Port-Ste-Foy was.
Dit stadje had nog een kleine verrassing voor me. Dit kleine paadje steil omlaag lag vol met vuistgrote losse kiezels. Normaal heb ik daar niet zo'n moeite mee, maar nu had ik wel een beetje de bibbers in m'n benen. Als ik nu m'n enkel omzwik is het einde verhaal!!
Na een paar minuten zweten was ik beneden en zag ik de kerk liggen.
Nog even langs de laatste wijnranken en ik ben er... Eenmaal in de stad moest ik een stukje langs de rivier de Dordogne.
Al snel was ik de brug over en stond ik voor de kerk. Naast de kerk zou een refugio zijn. Ik rond die kerk, in de kerk, niemand te bekennen. Dan maar de Mairie zoeken (gemeentehuis). Ook daar wisten ze van niks, totdat er iemand binnen liep en zei,
je moet aan de andere kant van de brug zijn, daar is nog een kerk met een refugio ernaast, nou.. daar ging ik dan weer... Terug!! Normaal is een stukje terug niet zo erg, maar na bijna 35km met zo'n rotding op je rug denk je daar net iets anders over.
Nadat ik de kerk en m'n slaapplaats had gevonden, werd ik hartelijk ontvangen. Ik zag er natuurlijk ook als een verzopen katje uit met de tong op m'n schoenen en met hangende schoudertjes...
Een heerlijk koude ranja deed wonderen en in een mum van tijd was ik weer de oude. Ook vanavond ben ik hier alleen, dus lekker makkelijk, ik ga een pizza halen. Meteen even boodschappen doen voor morgenmiddag, dan hoef ik alleen nog maar een brood te scoren morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten