Dag 61, 5 sept, saint-Ferme, 28km, (1381km)

Ik was vroeg op. Zonder ontbijt ben ik vertrokken en ben eerst op zoek gegaan naar een bakker. Als ontbijt heb ik 2 bananen genomen die ik gisteren in de supermarkt had gekocht. Die dingen zijn toch zwaar, dus meteen opeten is het beste. 

'S morgens is het mooi, lekker fris en het licht is prachtig. Al snel zat ik weer tussen de druiven en ook al waren er hier ( dit is niet meer de Dordogne maar Gironde ) geen pijlen voor de route meer, toch ging het goed met navigeren. Ondanks dat het weer een heel stuk asfalt was hebben m'n voeten er vandaag minder moeite mee. 

Als je door een druivenstreek loopt is het soms lastig om wat schaduw te vinden en daarom benut ik elk stukje dat ik kan vinden. Waar er hier ook geen tekort aan is zijn kerkjes en wegkruizen. De kruizen heb ik nog niet echt op de foto staan omdat het meestal van die betonnen dingen zijn maar soms zit er een tussen die het fotograferen waard is. 

En natuurlijk de kerkjes. Mooie plekjes voor schaduw en meestal een trapje of een bankje in de buurt om op te zitten. M'n water kan ik dan op het kerkhof weer bij vullen ( de bloemen daar moeten ook water hebben dus is er meestal wel een kraantje ). 

Vanmiddag was het weer warm en ik heb verschillende keren uitgebreid in de schaduw liggen pauzeren. Dat het warm was kun je hier wel zien...

Dit is mijn voetafdruk in de asfalt. Dan is het ook niet gek dat je voeten soms wat protesteren. 

Mooi op tijd kwam ik weer bij de gite aan. Deze keer is het een hele nieuwe. 3 jaar geleden gebouwd. Er zijn hier geen winkels in de buurt dus wordt er vanavond voor ons gekookt. 

Kan ik lekker even m'n benen laten rusten en een ander het werk laten doen. Dat is misschien maar goed ook want m'n enkel begint een beetje tegen te stribbelen vanavond. De tong van m'n schoen zat op m'n enkel te drukken vandaag en nu is hij wat geiriteerd. Misschien toch weer te hard van stapel gelopen. Ik hoop dat een beetje ijs wonderen doet en dat ik morgen naar de camping kan lopen en misschien daar ( als het nodig is ) weer wat kan rusten. Ik hoop natuurlijk dat ik door kan.