Dag 21, 27 juli, Montmort-Lucy, 27km (470km)

En weer wordt ik getest!!!

De dag begon mooi, m'n tentje was mooi droog dus ik kon het zo inpakken. M'n benen en voeten wilde niet helemaal na de dag van gisteren. Om 6:00 liep ik de camping af. Het was nog stil. Na een uurtje lopen, ik liep net de wijngaarden in, werd het donker. Ik had al wat gerommel gehoord en in de verte wat flitsen. Ineens barstte het los. De regen kwam met bakken uit de lucht en de bliksemschichten vlogen rond m'n oren.

Dit was geen goede plek om te zijn tijdens een onweersbui!!

Even zocht ik beschutting bij een boom naast een huis toen ik een afdakje naast een ander huis zag. Het was 7:00 en iedereen sliep nog. Ik klom over een muurtje om zo snel mogelijk onder dat dakje te komen.

Daar stonden een paar stoelen en een tafel en opzij was het afgezet met een soort houten schutting.

Toen ik net m'n rugzak af had en op een stoel zat, barstte het echt los. De takken braken van de bomen, auto alarmen gingen af, en de regen ging horizontaal. Binnen 10 sec en nog voor dat ik m'n poncho over m'n hoofd kon trekken was ik doorweekt! Gelukkig had ik m'n rugzak afgedekt en ik heb een uur lang achter de stoel waar m'n rugzak op stond onder m'n poncho en achter m'n paraplu gezeten om te proberen niet de volle laag in m'n gezicht te krijgen.

En dan moet de dag eigenlijk nog beginnen. M'n schoenen stonden weer tot de rand vol met water en ik had het behoorlijk koud. Warme kleren kon ik niet uit m'n tas halen want dan zou alles nat zijn. Het enige extra was m'n windjack en m'n buff.

Ik besloot toen het wat opklaarde om eerst maar even wat te eten voordat ik verder ging. 

Nu wilde m'n benen helemaal niet meer. Het duurde zeker een uur voordat ik weer een beetje warm werd. 

Het was dan ook iets lastiger om m'n humeur goed te houden, maar ik geef zo snel niet op......ook dit zal er wel bij horen.

Het werd toch nog een mooie tocht met veel mooie uitzichten maar de weg was zwaar. Na een paar uur klaarde het op, wel was het nog even poncho aan, poncho uit maar toen de zon door kwam kon ik weer wat laten drogen.

Ik vond een mooi plekje met een bankje waar ik ook m'n voeten even kon afkoelen. Even nog wat eten en door maar weer.......

Het laatste stuk was taai. Een kilometers lange pad met hoog gras en tractor sporen die je niet ziet en modder. En of dat nog niet het ergste was.....tientallen dazen. Ik werd lek gestoken en kon ze niet van me af houden. 

Aan het eind van het pad (ik kon bijna niet meer) stond een groot huis met een heel verleidelijk grasveld. Hier MOEST ik op gaan liggen. 

Even m'n schoenen uit en m'n voeten weer een beetje in model laten trekken. De hele dag natte schoenen vinden ze niet fijn. Toen ik even had gelegen hoorde ik mensen aankomen. Ik kijk op...en daar lopen Inge en Joop. Dat was leuk om die op zo'n moment te zien. We zijn samen de laatste 3 km gelopen en ik kon bij hun in de gite overnachten. Ook Guy was erbij, een franse pelgrim die Inge en Joop al eerder hadden ontmoet.

Wat is het heerlijk om s'avonds te douchen en dan even lekker op een bed liggen 😀

Vanavond werd er weer voor ons gekookt en we hebben heerlijk gegeten met een prachtig uitzicht.